چرا گاهی در روابط عاشقانه فقط درگیر ظاهر میشویم؟
اینستاگرام و دیگر شبکهها، انتظارات غیرواقعی ایجاد میکند.
فشار اجتماعی:
تمایل به همرنگ شدن با جماعت و ترس از قضاوت شدن، ما را به سمت انتخابهایی سوق میدهد که بیشتر جنبهی ظاهری دارند.اعتماد به نفس پایین:
وقتی معیار مهم برای جذابیت و موفقیت در روابط مطرح میکنند.جستجوی تایید:
برخی افراد به دنبال روابطی هستند که آنها را از نظر ظاهری تایید کنند و احساس خوبی به آنها بدهند.فقدان شناخت از خود:
وقتی شناخت درستی از خود و نیازهایمان نداریم، ممکن است به دنبال معیارهایی باشیم که واقعاً برای ما مهم نیستند.استانداردهای غیر واقعی:
تعیین استانداردهای غیر واقعی برای شریک عاطفی، به ویژه در زمینه ظاهر، میتواند منجر به تمرکز بیش از حد بر روی جنبه های سطحی شود.فرهنگ مصرف گرایی:
تاکید بر مصرف گرایی و داشتن آخرین مدل ها و برندها، این نگرش را به روابط نیز تعمیم می دهد و افراد را به دنبال “بهترین” و “جدیدترین” می کشاند.کمبود مهارت های ارتباطی:
نداشتن مهارت های ارتباطی مناسب، مانع از ایجاد ارتباط عمیق و معنادار با دیگران می شود و افراد را به سمت روابط سطحی تر سوق می دهد.ترس از طرد شدن:
ترس از طرد شدن به دلیل ظاهر، باعث می شود افراد بیشتر بر روی جنبه های ظاهری خود تمرکز کنند تا از طرد شدن جلوگیری کنند.فقدان ارزش های مشترک:
زمانی که ارزش های مشترکی با طرف مقابل نداریم، احتمال دارد به سمت جنبه های سطحی تر رابطه مانند ظاهر کشیده شویم.تمایل به روابط آسان:
برخی افراد به دنبال روابطی هستند که نیاز به تلاش و تعهد کمتری داشته باشد، و این باعث می شود به سمت روابط سطحی تر حرکت کنند.نقش جنسیت:
انتظارات کلیشهای جنسیتی میتواند بر نحوه تمرکز افراد در روابط تأثیر بگذارد، به طوری که مردان بیشتر به ظاهر زنان و زنان بیشتر به وضعیت اجتماعی مردان توجه کنند.
چرا در روابط عاشقانه فقط درگیر ظاهر میشویم؟
فشار رسانهها و کاملا مطلوبهای غیرواقعی
رسانهها، از فیلمها و سریالها گرفته تا شبکههای اجتماعی، اغلب تصاویری کاملا مطلوب و غیرواقعی از روابط عاشقانه ارائه میدهند.این تصاویر بر ظاهر و جذابیتهای سطحی تأکید دارند و باعث میشوند ما ناخودآگاه به دنبال این الگوها در روابط خود باشیم.این کاملا مطلوبها اغلب دستنیافتنی هستند و تمرکز بیش از حد بر آنها میتواند منجر به ناامیدی و عدم رضایت از روابط واقعی شود.در نتیجه، ما بیشتر به دنبال تایید بیرونی و نمایش یک تصویر جذاب از رابطه خود هستیم تا تمرکز بر عمق و صمیمیت.
رسانهها همچنین با تبلیغات گسترده محصولات زیبایی و مد، این تصور را تقویت میکنند که ظاهر خوب کلید موفقیت در روابط عاشقانه است.
این باور، به تدریج، ارزشهای درونی و شخصیتی را کمرنگتر میکند.باید به خاطر داشته باشیم که زیبایی واقعی در عمق وجود افراد نهفته است، نه فقط در ظاهر آنها.
ترس از صمیمیت و آسیبپذیری
برخی افراد به دلیل ترس از صمیمیت و آسیبپذیری، ترجیح میدهند در سطح باقی بمانند و به عمق یک رابطه وارد نشوند. این ترس میتواند ناشی از تجربههای تلخ گذشته، احساس ناامنی، یا عدم اعتماد به نفس باشد. تمرکز بر ظاهر و جذابیتهای سطحی، راهی برای ایجاد فاصله و محافظت از خود در برابر آسیب احتمالی است. در واقع، با پرداختن به ظاهر، از مواجهه با احساسات عمیقتر و آسیبپذیرتر خود اجتناب میکنیم. این افراد ممکن است به دنبال روابط کوتاهمدت و سطحی باشند که نیازی به تعهد و صمیمیت زیاد نداشته باشد. آنها از برقراری ارتباط عاطفی عمیق و به اشتراک گذاشتن نقاط ضعف و آسیبپذیریهای خود هراس دارند. در این حالت، رابطه به یک نمایش تبدیل میشود تا یک ارتباط واقعی و معنادار.
فرهنگ مصرفگرایی و نگرش شیءانگاری
فرهنگ مصرفگرایی که در جوامع مدرن رواج دارد، نگرش شیءانگاری را تقویت میکند. در این نگرش، افراد به عنوان اشیائی تلقی میشوند که میتوان آنها را مصرف کرد و دور انداخت. این نگرش به روابط عاشقانه نیز سرایت میکند و باعث میشود افراد به جای دیدن شریک عاطفی خود به عنوان یک انسان با ارزشهای منحصربهفرد، او را به عنوان یک شیء جذاب و قابل مصرف ببینند. در این حالت، ظاهر و جذابیت فیزیکی، به مهمترین معیار برای انتخاب شریک عاطفی تبدیل میشود. این نگرش، مانع از شکلگیری روابط عمیق و پایدار میشود، زیرا به جای تمرکز بر رشد و تکامل رابطه، بر ارضای نیازهای سطحی و موقت متمرکز است. در نتیجه، روابط به یک معامله تبدیل میشوند، جایی که هر فرد به دنبال حداکثر بهرهبرداری از دیگری است.
